Vrijwillige of gedwongen opname

Mensen die veel psychische problemen ervaren kunnen ernstig ontregeld raken. Wanneer het in de thuissituatie echt niet meer gaat en er sprake is van een crisissituatie, kan worden besloten om iemand vrijwillig of gedwongen te laten opnemen. Maakt iemand zelf de keuze voor een opname, dan noemen we dat een vrijwillige opname. Wanneer het nodig is dat deze beslissing wordt genomen tegen de eigen wil in, dan spreken we van een gedwongen opname.

Behandeling en opname van iemand met een psychiatrische problematiek verloopt meestal op vrijwillige basis. Maar soms kan het gebeuren dat een rechter ingrijpt en een behandeling of opname oplegt of een maatregel neemt om de maatschappij en/of de persoon in kwestie te beschermen. Daarbij zijn twee maatregelen mogelijk: ‘gedwongen opname’ (of de vroegere term ‘collocatie’) of ‘internering’. In het laatste geval is er sprake van strafbare feiten als aanleiding tot deze maatregel.

Beide maatregelen zijn geen strafmaatregelen maar bedoeld als bescherming. ‘Zorg’ komt dan ook veel sterker op de voorgrond.