Mythes en misvattingen over depressie

Laat je niks wijsmaken! 

We hoeven het je vast niet te vertellen: over depressie doen veel vooroordelen de ronde. Laat je vooral niks wijsmaken, en even belangrijk: maak jezelf niks wijs. Misschien herken je dit soort gedachten? 

Oké, ik voel me slecht, dit is een dipje. Paar keer vroeg naar bed en een lang weekendje, en het zal wel beter gaan. 

Dat kan, maar ken jezelf en grijp op tijd in. Redeneer het niet weg, minimaliseer het niet. Hou je niet sterk aan de buitenkant, durf het te laten zien. 

Waarom gaat dit niet weg? Ik heb toch geen enkele reden om somber te zijn? Ik ben zwak. Ik moet flink zijn. 

Als je voelt dat dat sombere gevoel niet weggaat, vraag hulp. Je zou wel eens aan het begin van een depressie kunnen staan. Wacht niet tot dat sombere gevoel zo vast zit dat je niet meer kan functioneren. Hulp vragen is een kracht. Je bent niet zwak! Depressie is een ziekte, dus er is wel degelijk een reden: je bent ziek.

Iedereen rond mij is sterk dus ik moet dat ook zijn. 

Niemand is altijd sterk. Maar als iemand zich zwak voelt, zal je die meestal niet zien. Die persoon blijft liever binnen. Op sociale media post je meestal de goede momenten. Je kán ook niet altijd sterk zijn. Je hebt een extra kwetsbaarheid, waarmee je moet leren omgaan. Ook al ben je gevoelig voor depressie, je bent nog zo veel meer dan dat. Wie weet kan je tijdens of na je herstel zelfs inspiratie putten uit deze ervaring en ongekende aspecten van jezelf ontdekken. 

En verlies vooral de hoop niet. De menselijke veerkracht valt niet te onderschatten. 

Waarom zou ik hulp vragen? Dit moet ik toch zelf kunnen? Wat kan een therapeut mij vertellen? Al dat gepraat is nergens voor nodig. Niet zeuren, maar op de tanden bijten. 

Spreek uit wat er in je hoofd omgaat. Je moet niet alles alleen doen. Je zal ervan versteld staan hoeveel mensen het herkennen. Laat dat gevoel zich niet vastzetten. Ook al heb je het gevoel dat praten niet helpt, je zal merken dat gedachten die eerst heel chaotisch lijken langzaam vorm kunnen krijgen, en dat je zo zelf een oplossing vindt. Het gaat hier niet om een aha-moment, het is een heel langzaam proces. 

Een therapeut gaat je geen pasklare oplossingen geven, maar zal je wel helpen om antwoorden te vinden (die je eigenlijk al kent, maar niet meer ziet door de chaos). 

Ik ga zeker geen medicijnen nemen. Ik ben toch niet gek? Voor ik het weet, ben ik verslaafd. Ik moet dit zonder medicijnen kunnen. 

Soms is medicatie nodig. Dat gebeurt altijd in samenspraak met de psychiater/arts. Je bent niet gek als je medicatie neemt en als je ze correct gebruikt, zoals voorgeschreven, zal je ook niet verslaafd raken. Je bent ziek en als je ziek bent, is het soms nodig om medicijnen te nemen. Voor hoge bloeddruk is er medicatie. Voor suikerziekte schrijft men insuline voor. Zo zijn er voor verschillende vormen van depressie medicijnen ontwikkeld die ondersteunend kunnen werken. 

‘Ga eens een keer goed wandelen of sporten, het zal dan wel overgaan.’ / ‘Ik zal je eens meenemen om eens goed te gaan shoppen.’ 

Goedbedoelde adviezen als deze doen meer kwaad dan goed. Iemand met depressie heeft zeker in het begin van de depressie geen zin, en al helemaal geen energie om te sporten, te wandelen of te shoppen. Men geeft met dit soort raadgevingen ook het signaal dat het gewoon een kwestie is van even op de tanden bijten. Alsof een beetje afleiding het probleem gaat oplossen. 

Vroeger hadden de mensen het veel lastiger, maar toen bestond depressie niet. Depressie is een modewoord, een modeverschijnsel. 

Dit is heel kort door de bocht. Depressie heeft altijd bestaan, maar werd niet als dusdanig herkend. Onze moderne manier van leven mag dan minder zwaar lijken, maar de mentale druk die van deze moderne maatschappij uitgaat, is enorm. 

Bron: Ups & Downs Depressiegids ‘Leven voorbij depressie’