Geestelijk gezond in coronatijden 19 - Ann Callebert, psychologe en ervaringsdeskundige

Corona maakt ons fundamenteel gelijk

Als corona meer waardering voor de zorgsector oplevert, dan zeg ik: dank u corona! Volgens ervaringsdeskundige Ann Callebert hoeft corona niet noodzakelijk alleen maar slecht te zijn.

Hoe voel je je?

Vorige week had ik een fameuze dip, maar vandaag gaat het iets beter. Sinds 1 maart ben ik als betaald ervaringsdeskundige aan het werk. Bedoeling was om een heel mooi project op te starten voor mensen met een euthanasievraag omwille van psychische redenen. Net op het moment van de start begint ook de lockdown: een harde klap, zo veel is duidelijk. Verder weegt het thuiswerken zwaar door. Ik woon in een klein appartement, het onderscheid tussen werken en leven vervaagt. Ik ben alleenstaande, ook daar heb ik het moeilijk mee. De eenzaamheid komt hard aan. Mijn vader, die alleen woont, stond op het punt om naar een serviceflat te verhuizen. Hij leeft nu tussen de verhuisdozen en komt de deur niet meer uit. Onder normale omstandigheden hadden we samen Pasen gevierd'¦

Welk gevoel heeft de bovenhand?

Ik voel me iets depressiever maar anderzijds ook erg gedreven. Ik wil de mensen van de herstelwerkgroepen nog meer ondersteunen dan anders. Hun situatie is erg zwaar. Ook het eenzaamheidsgevoel knaagt. Ik probeer drie of vier keer per week naar de winkel te gaan om toch maar mensen te zien.

Wat doe je als het je allemaal te veel wordt?

Ik heb vier dagen me-time ingelast. Corona zat me dag en nacht op de huid. Vergeet niet dat ik me voortdurend zorgen maakte om de mensen van de herstelwerkgroepen: ik hoorde vaak schrijnende verhalen. Wat me-time voor mij precies betekent? Wandelen, fietsen, Netflix kijken, afspreken met mensen. Gewoon het werk het werk laten zijn.

Is er een wereld voor en een wereld na corona?

Het klinkt raar, maar ik hoop het. Belangrijke sectoren uit onze samenleving zijn de voorbije jaren ernstig verwaarloosd: de woonzorgcentra, de geestelijke gezondheidszorg... Als corona meer waardering voor de zorgsector oplevert, dan zeg ik: dank u corona! Maar ik hou ook mijn hart vast voor de economische put die corona nu slaat: hoe gaan we die opvullen? Gisteren zag ik een enquête met een vreselijk dilemma: je moest kiezen tussen meer werklozen en minder coronadoden of omgekeerd. Dat is een lugubere denkoefening die me bang maakt. Je ziet ook mooie vormen van solidariteit ontstaan. Mensen groeien boven zichzelf uit, hopelijk nemen we dat mee voor na corona.

"Beeldbellen brengt vervreemding met zich mee. Het vergroot de eenzaamheid van die mensen die net nood hebben aan lotgenotencontact."

Ontwikkel je nieuwe gewoontes? Welke?

Ik zet een stap opzij als ik mensen kruis en probeer dat op te vangen met een glimlach, al zie ik mensen wegkijken. Daarnaast stel ik me voortdurend de vraag of ik iets mag aanraken. Van zodra je je huis verlaat, is alles besmettelijk. Een lift, een lichtschakelaar, een deurknop, heel bevreemdend.

Wat verandert corona aan je manier van werken?

We zijn verplicht tot thuiswerk, wat heel moeilijk is omdat ik normaal gezien de mensen in groep ontmoet. Nu gebruiken we videocalls, al beschikt niet iedereen over een pc of laptop. Het is lastig werken. Beeldbellen brengt vervreemding met zich mee. Het vergroot de eenzaamheid van die mensen die net nood hebben aan lotgenotencontact. Het is net essentieel dat je samen in een ruimte bent en vrijuit kan praten.

Welke voornemens maak je voor na de coronatijd?

Mijn eerste voornemen is een dag naar zee gaan, mijn tweede is mijn pappa zo snel mogelijk te helpen verhuizen.

Wat mis je nu het allermeest?

Iemand kunnen vastpakken. Niets seksueels hoor, maar ik ben een vrij lichamelijk iemand. Ik geef mensen graag een schouderklopje, raak ze graag aan. Het is heel vreemd dat ik dat allemaal niet mag doen, omgekeerd mis ik het zelf ook. Aanraken is tweerichtingsverkeer.

Is er nog een inzicht dat je met ons wil delen?

Ik hoop dat we een verhaal van warmte en solidariteit overhouden. Corona treft iedereen, rijk, arm, hoog-of laaggeschoold, alleenstaande, familielid, oud, jong. Het virus heeft lak aan de bestaande machtsverhoudingen. Corona discrimineert niet waardoor we weer fundamenteel gelijk zijn aan elkaar. Ik hoop dat we dat gevoel blijven meenemen.

Ann Callebert is klinisch psychologe en ervaringsdeskundige. Momenteel is ze aan de slag bij Reakiro, een inloophuis in Leuven waar je terecht kan als je denkt aan euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden. www.reakiro.be